شعر
دوشنبه, ۱۲ بهمن ۱۳۹۴، ۰۶:۵۸ ب.ظ
مایه اصل ونصب درگردش دوران زر است.
دایما خون می خورد تیغی که صاحب جوهراست.
شصت وشاهد هردو دعوی بزرگی میکنند.
پس چرا؟ انگشت کوچک لایق انگشتراست.
آهن وفولاد هردواز یک کوره می آیند برون.
آن یکی شمشیر گردد .ان یکی نعل خراست.
کره اسب ازنجابت ازپس مادر رود.
کره خر ازخریت پیش پیش مادراست.
گرکه بینی ناکسان بالا نشینند صبر کن.
روی دریا کف نشیند قعر دریا گوهراست.
با تقدیم احترام ..
